“ความพยาบาท”
ของแม่วันหรือพระยาสุรินทราชาเป็นผู้แปลและผู้ศึกษาประวัตินวนิยายไทยหรือวรรณกรรมปัจจุบันย่อมจะรู้จักดีในฐานะนวนิยายที่จบสมบูรณ์เรื่องแรกของไทย
และนวนิยายแปลเรื่องแรกของไทยด้วย ความพยาบาทฉบับภาษาอังกฤษหรือที่มีชื่อเต็มว่าVendetta!Or the Story of One Forgotten นวนิยายที่แต่งโดยนักประพันธ์สตรีชื่อแมรี่ คอเรลลี่ วางตลาดในอังกฤษเมื่อ พ.ศ.๒๔๒๙
เป็นนวนิยายเรื่องที่สองของเธอและส่งชื่อเสียงของเธอให้โด่งดังขึ้น
หลังจากนวนิยายเรื่องแรกคือ A Romance in Two Worlds ประสบผลสำเร็จในฐานะนวนิยายของนักเขียนหน้าใหม่มาแล้วสิบสี่ปีหลังจาก
Vendetta! ออกวางตลาดเป็นครั้งแรก นักเรียนไทยคนหนึ่งซึ่งเคยไปเรียนที่อังกฤษและมีความรู้ทางภาษาอังกฤษอย่างแตก
ฉานก็นำเรื่องนี้มาแปลเป็นไทยเป็นครั้งแรกนักเรียนไทยคนนั้นคือ พระยาสุรินทราชาหรือแม่วัน”
แม่วัน”แปลเรื่องนี้ด้วยภาษาสมัยใหม่ ไพเราะ ได้อรรถรส ได้อารมณ์สะเทือนใจอย่างดีเยี่ยม
แต่ว่าท่านไม่ได้แปลหมดทั้งเรื่อง คงแปลเฉพาะเนื้อเรื่องอันเป็นหัวใจสำคัญการตัดรายละเอียดที่ท่านอาจจะเห็นว่าไม่จำเป็นคือไม่เป็นที่เข้าใจของคนไทยในสมัยนั้นออกเสีย
ส่วนที่ท่านตัดออกคือเนื้อหาการสะท้อนสังคมและการวิจารณ์สังคมอังกฤษอันเป็นจุดมุ่งหมายสำคัญประการหนึ่งของนวนิยายเรื่องนี้
เหตุที่ว่าแม่วันตัดบทวิพากษ์วิจารณ์ออกไปคงเป็นเพราะว่าท่านเห็นว่าเป็นรายละเอียดปลีกย่อยไม่ ได้เกี่ยวกับเนื้อเรื่องโดยตรงและอีกอย่างหนึ่งสังคมอังกฤษหรือสังคมฝรั่งใดๆ
ในสมัยนั้นเป็นเรื่องที่ห่างไกล
จากความเข้าใจของคนในสมัยที่ท่านแปลหนังสือออกมาให้อ่าน ในสังคมไทยสมัยนั้นมีนักศึกษานอกที่รู้
จักสังคมฝรั่งอยู่ไม่มากและมีผู้อ่านหนังสืออย่างลักวิทยาหรือทวีปัญญาอยู่เพียงกลุ่มเล็กๆกลุ่มเดียว ท่าน
จึงแปลเฉพาะเนื้อเรื่องส่วนที่เกี่ยวกับชีวิตของเคานต์ฟาบีโอ โรมานี
ซึ่งได้อรรถรสครบถ้วนในส่วนที่เป็นเนื้อหาสำคัญของเรื่อง( ดร.แพรมนและนายตะวัน)
ร.ศ.๑๒0(พ.ศ.๒๔๔๔) คือเมื่อ ๕0
ปีมานี้เรื่อง “ ความพยาบาท ” ได้เริ่มปรากฏเป็นภาษาไทยใน
นิตยสารชื่อ “ลักวิทยา”
เป็นครั้งแรกจากฉบับนวนิยายภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยที่ในความตามเข้าใจของ ข้าพเจ้า
ถอดออกมาจากภาษาอังกฤษอย่างใกล้ชิดที่สุดเป็นเรื่องเเรกและเป็นเรื่องขนาดยาว ซึ่งตามความเข้าใจของข้าพเจ้าอีกเหมือนกันว่าเป็นเรื่องจูงใจให้มีการแปลนวนิยายภาษาต่างประเทศเรื่องยาวๆ เป็น
ภาษาไทยจนได้พบกันดาษดื่นในเวลาต่อมาจนตราบเท่าทุกวันนี้ “ความพยาบาท” ที่ได้พิมพ์อยู่ในหน้า หนังสือลักวิทยาเป็นสำนวนใหม่แก่คนไทยที่ไม่ชินแก่ภาษาอังกฤษมาได้อ่านเรื่องและรสใหม่ก็พากันสนใจ(พระยาสุรินทราชา,๒๕๑๔:๑๒)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น